بررسی رابطه مواجهه با آلودگی صوتی و افت شنوایی: یک مطالعه هم گروهی

سابقه و هدف: با توجه به شیوع افت شنوایی در شاغلین در حرفه های پر سر وصدا و اهمیت اتیولوژی آن و بررسی تأثیـر فعـالیت های بهداشت حرفه ای در کاهش و کنترل اثر آلودگی صوتی محیط کار بر وضعیت شنوایی شاغلین این گونه محیط ها، تحقیق حاضر در دو دسته واحدهای پر سر و صدای و کم سر و صدای شهر رفسنجان (سال 84) طراحی شده است. مواد و روش ها: این مطالعه با طراحی کوهورت تاریخی، بر روی 120 نفر افرادی که در دو گروه با مواجهه (60 نفر) و بدون مواجهه (60 نفر) با الودگی صوتی محـیط کار انجـام گرفت. واحـدهای دارای الودگی صوتی شامل مکان هایی بوده اند که میزان صدای محیط کار در آن ها بیش از 85 دسی بل و واحدهای گروه دیگر دارای میزان صدای محیط کم تر از 85 دسی بل بوده اند. افراد دو گروه به لحاظ سن، جنس، سابقه کار و ساعات کار روزانه مشابه یکدیگر بوده اند. وضعیت شنوایی در افراد دو گروه با روش Pure Tone Audiometry اندازه گیری وآستانه شنوایی بیش از 20 دسی بل به عنوان افت شنوایی در نظر گرفته شد. نسبت افراد دارای افت شنوایی در دو گروه با استفاده از روش Chi-square مورد مقایسه و Relative Risk بروز افت شنوایی در نمونه ها محاسبه و حدود اطمینان آن در جامعه برآورد گردید. یافته ها: میانگین صدای ثبتی در محیط کار دو گروه با و بدون مواجهه به ترتیب 0/6 ± 3/108و 0/4± 68 دسی بل بوده است (0001/0P<). نسبت افت شنوایی گوش راست در گروه بدون مواجهه 12% و در گروه با مواجهه 73% (0005/0P<) و RR آن برابر با 0/4 می باشد. این نسبت ها برای گوش چپ به ترتیب 15% و 60% (0001/0 P<) بوده و RR ان برابر با 3/6 به دست آمد. نتیجه گیری: کماکان آلودگی صوتی در محیط های شغلی پر سر و صدا وجود داشته و موجب بروز افت شنوایی در افراد شاغل می گردد. بررسی علل عدم کنترل آن و نیز اقدامات لازم در جهت کاهش خسارت مصراً توصیه می گردد.